"از پیرمرد پرسیدم چرا تناوب ِ زراعی را رعایت نکرده است. پارسال گندم کاشته، پس امسال نوبت ِ کشت سیبزمینی است، کاری که برای کنترل آفات و بیماریها و تقویت خاک انجام میشود. پیرمرد گفت هیچکس را ندارد و تنها دخترش هم همراه شوهر و بچههایش به شهر مهاجرت کردهاند. دیگر چیزی نگفتم. بعضی از محصولات کشاورزی را نمیشود دست تنها پرورش داد. مثل سیبزمینی که زمان کاشتش باید آدمهایی باشند که... .
پیرمرد تنها بود و هرچقدر هم که تحقیقات نشان دهد، رعایت تناوب زراعی ضروریاست، باز هم نمیشد کاری کرد."
حیران جعفری - داستان همشهری شماره بیست ُ دوم - یک شغل
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر