کیست آنکه بهپیش
میراند
قلمی را که بر
کاغذ میگذارم
در لحظهی
تنهایی؟
برای که مینویسد
آنکه بهخاطر
من قلم بر کاغذ میگذارد؟
این کرانه که
پدید آمده از لبها، از رویاها، از تپهای خاموش، از گردابی،
از شانهای که
بر آن سر میگذارم،
و جهان را
جاودانه بهفراموشی
میسپارم.
اُکتاویو پاز
- ترجمهی احمد شاملو
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر