پرواز

باد سرد روی صورتش می‌خزید. این گرم‌ترین حضوری بود که در زندگی‌اش تجربه می‌کرد. چشم‌هایش را بسته بود و از هم‌آغوشی بی‌دریغ با آسمان لذت می‌برد.

کسی بالای پرت‌گاه گریه نمی‌کرد.

• رحمان نقی‌زاده