مغزم... آه،
مغزم. باید بنشینم. باید بنشینم. مغزم در تمام وجودم جاری است، و تمام وجودم بیاندازه
خسته است. خستگی مرگ. چقدر مرگ انباشت شده است در این شیارهای مغز؛ چقدر! و من
چگونه بتوانم همهشان، جزء به جزءشان را توضیح بدهم؟ تداعی... تداعی به ستوه میآوَرَدَم
و دیوانهام میکند.
سلوک - محمود دولتآبادی
- نشر چشمه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر