خوشبختی حضور کسیست که همیشه آنسوی میز نشسته، لبخند میزند و میگوید: «صبح زیباییست؛ مگر نه؟» کسی که چشمانداز تنش را از نگاه مشتاقت دریغ نمیکند. کسی که صدایش موسیقی میشود و بخار چای را میرقصاند. خوشبختی حضور کسیست که میتوانی زندگی را مثل چای نگاه در نگاه با او نوش کنی.
رحمان نقیزاده
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر