هیچکس، هیچوقت تنها نخواهد ماند؛
همیشه خاطرهای هست که همراه آدم قدم بزند. خاطره، تجسم حضور انسانهاست. خاطره، شانهبهشانه تنهاییهات میآید، سردت اگر بشود آغوش میشود و اگر گریهات گرفت به نوازشْ اشک را از پای چشمهات پاک میکند.
خاطره، تویی که هیچگاه نرفتهای.
رحمان نقیزاده
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر