من انسانم، و
سهم خود را از سرشت انسانی برگرفتهام؛ بنابراین، مثل بقیهی انسانها مقصرم و
قابلیت و میل به انجام دوبارهی آنها بهطور ثابت و تغییرناپذیری در هر زمان در
من هست. حتی اگر در مقام قضاوت قرار گیریم، شریک جرم نبودیم، با توجه به سرشت
انسانی خود، همیشه بزهکارانی بالقوه هستیم. در واقع امر، ما تنها فرصت مناسب را
نیافتهایم که به نزاع دوزخی کشیده شویم. هیچ یک از ما بیرون از سایهی سیاه جمعی
انسانیت قرار نداریم. چه این جنایت را نسلهای قبل انجام داده باشند یا امروز
اتفاق افتاد، نشانهی خلق و خویی است که همیشه و در همه جا حاضر است - و بنابراین
هرکسی حق دارد صاحب «تخیلی شرارتبار» باشد، زیرا فقط احمقان دایما شرایط وجودی و
طبیعت خود را نادیده میگیرند. در حقیقت، این غفلتورزی بهترین وسیلهای است که
او را به ابزار شرارت بدل میکند.
ضمیر پنهان -
کارل گوستاو یونگ - دکتر ابوالقاسم اسماعیلپور - نشر قطره
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر