بعدها فهمیدم که نوشتن پیچیدهتر از آنی است که در نگاه ِ اول بهنظرم رسیده بود. جای خوشبختی است. اگر چنین نبود، جهان نویسندگان بسیار بیشتری از اکنون میداشت، و زیر ِ بهمن ِ اوراق ِ چاپی دفن میشد، که البته میتواند یکی از پایانهایی باشد که در انتظار ِ جهان است.
روح پراگ: یک دوران ِ کودکی غیرمعمولی، ایوان کلیما، خشایار دیهیمی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر