در سیاهی چشمانت راه گم میکنم
وَ مسیرِ امنِ آغوشت
پیدا نیست.
از این کابوس برمیخیزم وُ باز...
تو نیستی.
تاریکی اتاق را
پی روشنای پنجره میگردم:
باید بپرم، اما...
میترسم.
میترسم،
نکند مرگ، کابوسِ ابدی بیچشمانِ تو زیستن باشد.
• رحمان نقیزاده
یادداشتهای رحمان نقیزاده در زمینه شعر و داستان و کتاب و ادبیات. معرفی بهترین کتابهای جهان؛ بهترین رمانها و کتابهای ادبی دنیا. بهترین جملات و نقلقولها از بزرگترین نویسندگان ایران و جهان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر